Chi Nei Tsang… de diepte in!

Ik dacht ‘gewoon’ examen te gaan doen voor mijn internationale registratie als Chi Nei Tsang Practitionar (Taoïstische orgaanmassage). Verwachtte na afloop een vrolijk lachende foto van mezelf te maken en deze blij te delen met de mededeling geslaagd te zijn voor mijn examen. Ik ben ook geslaagd…én het liep allemaal nogal anders…

Drie weken geleden had ik een zoomcall, Dit was het eerste deel van het examen. Ik vertelde over de reis die ik zelf het afgelopen jaar met Chi Nei Tsang heb afgelegd. Wat Chi Nei Tsang voor mij betekent en wat het me heeft gebracht. Dat is vooral een diepere verbinding met mijn lichaam, met mijn organen en daarmee met het leven, op steeds subtielere lagen. Meer aanwezigheid. Over de Vijf Elementen had ik al veel geleerd tijdens de Basisvakopleiding Traditionele Chinese Geneeskunde. Maar het afgelopen jaar is dit veel voelbaarder voor me geworden. Heeft het betekenis gekregen ín mijn hele lichaam. Van hoofd-kennis is het belichaamde kennis geworden. De Vijf Elementen zijn steeds meer voor me gaan leven: Hout, Vuur, Aarde, Metaal en Water.

Ik voel dat dit echt mijn pad is, het pad van Healing Tao! Het voelt als steeds dieper thuiskomen, in mij en op aarde.

Chi Nei Tsang en Healing Tao

De Chi Nei Tsang is als massage onderdeel van het systeem van de Healing Tao. De Healing Tao die al jaren om mij heen beweegt en waar ik tot afgelopen jaar steeds niet vol in was gestapt. Ik deed wel eens wat. Een teen in het water. En dan stopte ik weer. Ik kon het nog niet écht voelen…was er blijkbaar nog niet klaar voor. Tot afgelopen jaar.

Ik startte met Chi Nei Tsang en het veld opende zich langzaam maar zeker steeds meer voor mij, ín mij. Op een gegeven moment hoorde ik heel stil de woorden ‘De komende 10 jaar Healing Tao….’. En dat is de commitment die ik voel!  De jaartraining rondde ik af in juni en in augustus heb ik me meteen weer aangemeld om de jaartraining nog een keer te doen. Omdat ik voel dat er nog een hele wereld voor mij in besloten ligt…. Er leeft een groot verlangen in mij en ik ervaar ook een calling, om in dit systeem helemaal de diepte in te gaan.

Maar goed, terug naar het examen.

De uitnodiging…

De dag na de zoomcall stapte ik opgewekt de auto in om af te reizen naar Vught en daar de behandeling voor mijn examinering te gaan geven. Ik vond het een beetje spannend, maar had er vooral zin in.

Ik startte met de behandeling en meteen al toen ik de tantien opende kreeg ik de vraag wat dieper te gaan. Vervolgens ging ik door naar de navel om de zogenaamde windpoorten te openen en weer was er de uitnodiging dieper te gaan.

Ik schrijf bewust ‘uitnodiging’, want zo was het bedoeld. De feedback die ik later kreeg was dat ik helemaal goed zat én de uitnodiging was om te voelen wat er zich zou openen in het veld als ik nóg wat dieper zou gaan.

De diepte in…

Ik hoorde het echter niet als een uitnodiging, maar als kritiek dat ik wéér niet diep genoeg zat en op dat moment was het alsof de grond onder me vandaan sloeg. Ik was totaal wankel, helemaal uit mijn centrum. Wilde eigenlijk alleen maar verdwijnen en heel hard huilen. De gedachte kwam nog wel langs dat ik even moest stoppen om dit te benoemen en hiervoor ruimte te maken. Maar daar kwam meteen de gedachte achteraan ‘dan kun je alleen nog maar huilen en kun je je examen niet meer afmaken’. Dus ging ik door, zo goed en kwaad als het ging.

Oftewel, ik kwam vol in overleven terecht.

Ik heb de behandeling afgemaakt. Waarbij ik soms wel even ervoer dat ik in mijn flow kwam. Dat ik bewoog en werd bewogen door de energie die ik inmiddels zo herken in dit veld. Om er dan vervolgens weer uit te vallen…

Na afloop werd me gevraagd hoe ik vond dat het was gegaan. Toen kwam de ontlading alsnog en kon ik in eerste instantie alleen maar heel hard huilen…

Inwijding

En tegelijkertijd voelde ik ook dat er iets heel wezenlijks was gebeurd. Dat er niet zomaar ‘iets mis was gegaan’.  Maar dat precies was gebeurd wat er moest gebeuren. Natuurlijk kun je dat met je hoofd altijd bedenken, werkt ook heel goed als bypass om iets niet écht te hoeven voelen. Maar ik voelde dit écht zo! In alle heftigheid en overweldiging, was dit weten er. En dat deze behandeling in essentie niet was gegaan over mijn examen en daarmee mijn registratie halen.

Het was een Inwijding. Een toets om werkelijk bereid te zijn de diepte in te gaan. Nog meer de diepte in te gaan als ik een behandeling geef en dús nog verder mijn eigen diepten in te gaan. Dóór alle lagen heen waar ik bewust aanwezig ben, die comfortabel voelen. Recht naar de plek waar nog geen bewustzijn zat, waar de pijn diep zat verstopt. Daar in mijzelf uit te komen, te voelen, aanwezig te geraken. Dat was de ware toets, de poort waar ik doorheen mocht gaan.

Altijd veiligheid creëren…

Natuurlijk herkende ik dat er iets werd aangeraakt van ‘niet goed genoeg zijn’ en ‘het imposter syndrom’. Maar ik voelde ook meteen dat dat slechts de eerste laag was, dat de essentie daar aan voorbij ging. Het bleef door mij en met mij bewegen en een week later zakte ik in door alle lagen heen naar de essentie van wat er geraakt was.

‘Ik kan wel stoppen met mijn praktijk.’

Deze gedachte was niet bewust langsgekomen, maar de energie er van heb ik wel gevoeld. En zo kwam ik in één keer uit bij het kleine meisje in mij, dat na het overlijden van haar moeder heel hard haar best is gaan doen om een veilige wereld voor zichzelf te creëren. Het deel van mij dat de hele tijd bezig is om voor bedding, harmonie en een liefdevolle wereld te zorgen. Om de onveiligheid buiten de deur te houden. Het deel van mij dat zo’n groot weten heeft over schoonheid, puurheid en harmonie. En dat een grote angst heeft dat dat zomaar in één keer (weer) weg kan zijn. Verdwenen… Het deel van mij dat nog steeds heel erg schrikt als iemand onverwachts overlijdt. Of als de veiligheid thuis ineens bedreigd lijkt te worden. Het deel dat controle probeert te houden, tegen beter weten in…

Door de poort

Dat deel van mezelf mocht ik weer ophalen. Bij me nemen. Wat heeft ze daar lang alleen zitten werken! Dat te zien, te doorzien en doorvoelen. Dat deel van mij te zien, te doorzien en doorvoelen. Mijzelf te zien, te doorzien en doorvoelen.

Ja, het is prachtig wat dit deel van mij creëert, voelt en ziet. En ze hoeft dit niet meer vanuit deze onbewuste plek in het donker te doen. Vanuit angst en de illusie toch nog ergens controle te hebben.

Dát was de ware uitnodiging en het grote geschenk van mijn examen. Dat was de ware inwijding. Door deze poort ben ik gegaan. Dat was wat ik tegen kwam in mijn eigen diepten.

Voel je een diep verlangen naar meer verbinding met je lichaam? Is je nieuwsgierigheid gewekt? Wil je zelf ook een Chi Nei Tsang/Taoïstische orgaansmassage ervaren? Ik ontvang je heel graag!