Je plek innemen

Na een mooie sessie ben ik nog even naar de IJssel gelopen. Voel ik de zon en een briesje op mijn huid en geniet ik van het zachte kabbelende geluid van de IJssel…alsof ze gezellig tegen me kletst… En mijmer ik nog na over het thema ‘je plek innemen’.

Is er plek voor mij? Mag ik plek innemen? Er is plek voor mij! Ik ga nu mijn plek innemen!

Zowel de vraag als het uitroepteken, ik ken ze allebei, kunnen voortkomen uit dezelfde overtuiging…dat je niet vanzelfsprekend ervaart dat er ook plek voor jou is. Dat je óf wacht op toestemming van een ander, óf in de vechtmodus gaat om te bewijzen dat er plek voor je is en jij heus krachtig en bewust genoeg bent om je plek in te nemen…

Jouw plek kan niemand je afnemen, mijn plek kan niemand me afnemen, en is dus niet afhankelijk van of een ander jou toestemming geeft. En…..als het gaat over je plek innemen in je relatie ligt het ook wat genuanceerder is mijn ervaring.

It takes two to tango…oh yeah

Als de plek naast je geliefde niet écht vrij is, dan kun je nóg zo hard of zacht proberen je plek naast je geliefde in te nemen, dat gaat dan niet gebeuren. Ook niet als je geliefde zegt dat jíj gewoon je plek moet/mag innemen….hij/zij mag heel bewust deze plek helemaal vrij maken voor jou (en vice versa uiteraard).

In mijn relatie heb ik gevoeld dat de plek naast mijn geliefde niet helemaal vrij was. Dat er zeker van beide kanten het grote verlangen was die JA helemaal te voelen, te ervaren. Maar dat er op de onderlaag ook iets was wat dat tegen hield, daar tegen in verzet ging, zich niet over gaf.

Hier hebben we samen in een opstelling naar gekeken en werd heel zichtbaar dat er nog schuldgevoel speelde. Schuldgevoel over de gevolgen van de scheiding, het gevoel nog iets goed te moeten maken, de gedachte dat het anders had moeten lopen, anders zou zijn gelopen als… Een schuldgevoel dat voortkwam uit het niet willen aanvaarden van het lot van het kind en daarmee ook niet van het eigen lot. En dat allemaal op een diepere onbewuste laag, wat zo mooi zichtbaar werd en aan de oppervlakte kwam in de opstelling.

Pas toen dit zichtbaar werd, bewust werd, ontstond de bereidheid het lot te aanvaarden, kon er JA gezegd worden tegen het lot. En met dat er JA gezegd werd tegen het lot, werd er ook op een veel diepere laag JA gezegd tegen de relatie en JA tegen mij om de plek naast mijn geliefde in te nemen. Als je geliefde volledig JA zegt tegen zijn lot, kan de plek voor jou als nieuwe partner weer vrij komen…

Zolang dat nog niet zo is, kun je zelf natuurlijk aankijken en doorvoelen in hoeverre dit jou raakt in existentiëel bestaansrecht…maar daarin is mijn ervaring dat het zeker net zo belangrijk is om trouw te blijven aan je hartsverlangen in een relatie, om volledig en volwaardig de eigen plek naast elkaar in te nemen en JA te zeggen tegen jezelf, de ander en elkaar. Dat onderscheid te maken…wanneer word je getriggerd in en vroegkinderlijk traumastuk, zoals de kinderlijke overtuiging dat er geen plek voor jou is en wordt je uitgenodigd dit stuk in jezelf aan te kijken en te helen? En wanneer blijf je steeds weer de situatie opzoeken waarin je gehertraumatiseerd wordt? Blijf je situaties opzoeken die je bevestigen in je overtuiging dat er geen plek voor jou is? Of ben je er écht van overtuigd dat er plek voor jou is, óók in je relatie en ga je het samen aan?

Zo waardevol…de relatie als weg naar bewust-wording en bevrijding…

Wil je eens in een systemische sessie/individuele opstelling kijken naar dit thema? Dat kan! Auke en ik begeleiden samen individuele sessies. Een systemische sessie duurt circa. 1 uur en kost 85 euro. Lees hier meer over deze sessies.