Gedragen in de moeder-bedding

Het gevoel zó gedragen te worden… Me helemaal te kunnen overgeven in de bedding van een andere vrouw, een oudere vrouw…

Ik ken zusterschap, de diepe overgave en het vertrouwen daar in. De bedding daarvan. Het gevoel van thuiskomen, in mezelf en bij elkaar… Maar dit was anders…

Afgelopen dinsdag had ik een hele mooie uitwisseling met een vrouw met wie ik de opleiding tot Borstweefseltherapeut heb gedaan. Ik had haar eerst een borstweefselbehandeling gegeven en daarna ontving ik de behandeling van haar. In het delen na de behandelingen (waarbij zij niet alleen mijn borsten maar ook mijn buik en rondom mijn navel had behandeld) gaf ik woorden aan het gevoel dat ik me zó gedragen had gevoeld. En dat ik dat op deze manier eigenlijk helemaal niet zo ken…

Zo omhullend… Zo koesterend… Zo veilig…

Zij benoemde dat ze het als een moeder-energie had gevoeld…en toen viel bij mij het kwartje… Ik keek haar nog een keer aan en realiseerde me dat ze net zo oud is als mijn moeder nu zou zijn geweest.

En toen kwamen de tranen…en smolt er weer een laagje… Doordat ik de moeder-bedding zó had gevoeld, kon ik ook pas bewust voelen dat ik dít zo heb gemist…

Ik zei nog iets over dat er al zóveel tranen zijn gevloeid, waarop zij heel wijs zei:

“Maar déze tranen zijn nog niet eerder gesmolten.”

Ik heb lang dacht dat dit een keer klaar zou zijn, een keer klaar zou moeten zijn. Dat ik er dan niet meer zomaar onverwachts door geraakt zou worden, door de schrik, door het gemis…

En ja, er is heel veel veranderd, verschoven en geheeld in mij, sinds er zo’n 20 jaar geleden ruimte kwam om te rouwen om het overlijden van mijn moeder, bijna 20 jaar daarvoor… Jeetje…ja…over 1,5 jaar is het al 40 jaar geleden dat mijn moeder overleed.

Ik voel nu dat het ook niet meer weg hoeft, dat het niet opgelost hoeft te worden. Omgekeerd hoef ik me er ook niet aan vast te klampen…er is eigen bodem, eigen grond en eigen bron gekomen… Én het komt zoals het komt, gaat zoals het gaat…het stroomt zoals het stroomt…

En dan, als ik bereid ben en blijf me te laten raken, open en ontvankelijk, gewoon levend……kan er zomaar onverwachts op een dinsdagmiddag zo’n mooi geschenk ontvangen worden…gedragen in de moeder-bedding…een pareltje…