Stroming of strijd, wat kies jij?

Vorige maand ontving ik de brief waar in stond dat mijn echtscheiding was ingeschreven. Oftewel: ik las dat ik eindelijk echt was gescheiden. Op het moment dat ik de brief las, kwam ook in één keer de tekst binnen van de muziek die opstond:

“And I know I’m gonna get through, cause I got the will to. And if I don’t, you know I’m gonna go out trying. I will be strong, I will hold on, I will keep winning until the race is run…”

Ik had op dat moment geen passender tekst kunnen horen. Wat heb ik gestreden! De tranen stroomden over mijn wangen en ik heb keihard meegezongen. Toch nog weer een stukje ontlading!

Dromen werden werkelijkheid….of toch niet?

Vier jaar terug in de tijd…ik was net aangekomen in Bolivia, voor de liefde geëmigreerd. Het leek wel een sprookje. Een romantische Latino en een nuchtere Hollandse dame…. We hadden elkaar leren kennen in een weeshuis en gingen nu samen aan het werk in een opvangtehuis voor kinderen uit arme gezinnen in een kleine gemeenschap in het Andesgebergte. Voor mij een lang gekoesterde droom die werkelijkheid werd. En binnen een jaar werd ons zoontje geboren, een geschenk uit de hemel.

Het leek allemaal zo mooi, maar daar, hoog in de bergen, raakten we steeds meer het contact met elkaar kwijt en voelde ik me langzaam maar zeker steeds eenzamer.

Ik heb héél lang en hard gevochten en geloofd in onze toekomst. Ik had tenslotte niet voor niets alles achter me gelaten. Ik had in Nederland een heerlijk leven en was echt voor de liefde naar Bolivia gegaan. En dat geef je dan niet zomaar op. Ik niet tenminste.

En het ging natuurlijk ook niet meer alleen om mij, ons huwelijk en mijn droom. We hadden een zoontje en zoals de meeste moeders wilde ook ik dat hij in een gelukkig gezin, met zijn vader en moeder, zou opgroeien. Dus ging ik maar door. Ik deed ongelooflijk mijn best, klampte me vast aan ieder gelukkig moment en alles wat in mijn ogen ‘niet goed’ was probeerde ik te veranderen. En zo raakte ik hoe langer hoe meer de verbinding kwijt, met mezelf, met mijn man, met leven. Ik was alleen maar aan het overleven en op dat ene doel in de toekomst gericht, dat gelukkige gezinnetje.

Een helder weten

Tot het moment kwam dat alles in één keer helemaal helder was. Ik werd helemaal rustig van binnen, voelde geen knoop meer in mijn buik, voelde me weer helemaal geaard en met heel mijn wezen wist ik: DIT HOUDT NOOIT OP! Deze strijd ga ik nooit winnen. Dit komt niet meer goed. En ik moet NU gaan, want als ik nu niet ga, dan ga ik nooit meer. Het was zo’n helder weten. Zelfs toen ik er een week later achter kwam dat ik zwanger was, veranderde dat gevoel niet.

Mijn zoontje was ruim anderhalf en ik was twee maanden zwanger van mijn dochter toen ik op het vliegtuig stapte om terug te keren naar Nederland.

Ik wist heel goed dat mijn beslissing ook inhield dat mijn kinderen zouden opgroeien zonder hun vader. Maar liever opgroeien met één gelukkige ouder, dan met twee ouders die elkaar, en daarmee ook hun kinderen, het leven onmogelijk maken. Zo voelde ik dat. En zo voel ik dat nog steeds.

Waar mijn zoontje eerst een reden was om maar door te strijden en niet op te geven, was daar nu het besef om juist óók vanwege mijn kinderen te vertrekken. Want ik wil voor mijn kinderen dat zij opgroeien in een veilige omgeving. Dat zij een thuis hebben waar liefdevol en respectvol met elkaar wordt omgegaan. Waar iedereen volledig zichzelf mag zijn en wordt gewaardeerd en gestimuleerd, met alle mooie en mindere mooie eigenschappen. Waar we het beste in elkaar naar boven halen een waar veel wordt gelachen. En zo’n thuis konden mijn ex-man en ik onze kinderen niet meer bieden.

Ik wist dat het niet eenvoudig zou zijn om in Nederland mijn leven, ons leven, weer op te bouwen. Maar alles beter dan strijd, eenzaamheid en armoede in Bolivia. Ik wíst dat we het zouden gaan redden. Ik wíst dat ik een fijn, warm en liefdevol thuis voor ons drietjes zou gaan creëren. En dat is precies wat ik heb gedaan.

Hoe weet je eigenlijk of je een keuze maakt vanuit strijd of stroming?

Voor mij zit het verschil tussen strijd en stroming niet in moeilijk of makkelijk. Stroming kan namelijk plaatsvinden als een rustig kabbelend beekje, maar ook als een woest kolkende rivier. Het verschil zit er in of je strijdend tegen de stroom in gaat, of stromend met het beekje of de woeste rivier mee. En je komt er nooit achter wat je aan het doen bent zolang je in je hoofd blijft zitten. Zolang je op een doel in de verre of nabije toekomst gericht blijft.

Ik heb ervaren dat er heel veel manieren zijn om er achter te komen of je stroomt of strijdt. Maar waar je je wijsheid ook vandaan haalt: uit je hele lichaam, je buik, je hart, je intuïtie, je hogere ik, je engelen, je gidsen, overleden dierbaren, Moeder Aarde, God, of het Universum, de eerste stap is altijd contact maken met je eigen lichaam.

Oefening: verbinden met de wijsheid van je buik

• Ga comfortabel rechtop zitten en volg met je aandacht je ademhaling. Je hoeft niets te veranderen aan je ademhaling, het kan wel zo zijn dat je ademhaling bijvoorbeeld rustiger en dieper wordt doordat je er op let, neem dat dan zonder oordeel waar.
• Na een tijdje je aandacht bij je ademhaling te hebben gehad, kun je je aandacht gaan richten op je buik. Je buik is namelijk een hele goede raadgever, wij hebben als vrouw heel veel wijsheid in onze baarmoeder zitten. Dat is tenslotte de plek van waaruit wij leven creëren (ook als je om wat voor reden dan ook geen kinderen kunt krijgen zit daar jouw bron van creërende kracht en vrouwelijk weten). En dat doen we niet door heel hard ons best te doen, door te strijden, maar door ontvankelijk te zijn en de dingen te laten gebeuren op hun eigen moment, in hun eigen tempo!
• Voel hoe het met je buik is: is die gespannen of ontspannen, is daar ruimte of voelt het klein en ‘zit er heel veel’?
• Denk vervolgens aan een specifieke situatie waar je nu in zit en de keuzes die je daar in kunt maken. Wat gebeurt er in je buik als je daar aan denkt? Merk je dat je buik dan meer uitzet, ontspant en je automatisch dieper gaat ademhalen naar je buik? Misschien gaat het wel kriebelen in je buik van enthousiasme en opwinding. Of verkrampt het juist, krijg je misschien letterlijk buikpijn en schiet je ademhaling omhoog? En als je je in gedachten verbindt met een andere keuze, wat gebeurt er dan in je buik? Neem alleen maar waar door met je volle aandacht aanwezig te zijn bij wat je voelt in je buik.
• Laat vervolgens je gedachten weer los door je weer helemaal op je ademhaling te richten. Maak ook nog even heel bewust liefdevol contact met je buik. Bijvoorbeeld door je handen er op te leggen, vanuit je hart liefde naar je buik te sturen en er naar te glimlachen. Bedank je buik voor haar wijsheid.

Een keuze die ruimte brengt in je buik is een keuze vanuit stroming. Ondanks dat het misschien een spannende keuze is. Een keuze die vernauwing of verharding brengt, is een keuze vanuit strijd. Vervolgens is het aan jou om een keuze te maken.

Ik wil hier zeker niet stellen dat een keuze vanuit stroming altijd goed is en een keuze vanuit strijd altijd slecht. Waar ik in geloof en hoe ik wil leven is dat mijn basis wordt gevormd door stroming. Dat is zeg maar de onderstroom, dat voelt als mijn vrouwelijke kracht. Daarnaast maak ik soms de keuze om even ergens voor te strijden, omdat dat dan voelt als wat nodig is. En op andere momenten maak ik de keuze om iets te laten stromen, omdat dat dan mag.

Delen is helen

Strijd of stroming, wat kies jij? Voor welke keuzes heb jij gestaan, of sta je misschien op dit moment? En hoe maak jij jouw keuzes? Vanuit strijd of vanuit stroming? Ken jij ook momenten dat alles in één keer helder en rustig wordt, dat je het zo voelt in je lichaam en met heel je wezen GEWOON WEET wat je moet doen? Of vind je het juist nog lastig om je er mee te verbinden en op te vertrouwen? Bovenstaande oefening kan dan heel helpend voor je zijn.

Ik nodig je uit om jezelf deze vragen ook echt te stellen en om, als dat kloppend voor je voelt, je antwoord hieronder te delen. Zo kort of uitgebreid als voor jou goed voelt. Mijn ervaring is namelijk dat het delen van je ervaringen en verhalen met andere vrouwen heel helend werkt. Zowel voor de verteller als voor de luisteraar.

Als je het (nog) te spannend vindt om hier te delen, kijk dan of je je verhaal bijvoorbeeld met een goede vriendin kunt delen.

Ik wens je veel verbinding en heling!