Zo verbind ik nog dieper met mijn baarmoeder

Met een diepe zucht kijk ik terug op de afgelopen week…een zucht van zakken. Een zucht van dieper thuiskomen bij mezelf. Dieper aanwezig zijn in mijn lichaam. Dieper voelen en luisteren naar mijn baarmoeder. Naar waarheid, haar waarheid, mijn waarheid.

Ook was het een les in nederigheid…ergens had zich toch een gedachte in mij genesteld dat ik ‘al best ver’ ben in het verbinden met mijn baarmoeder en dat ik daar al veel geheeld heb. De sessies die ik heb ontvangen, de workshops en rituelen waar ik aan heb deelgenomen, mijn eigen contact maken met mijn baarmoeder en de vele vrouwen die ik zelf heb begeleid tijdens sessies, bekkenmassages, workshops en rituelen…

Als ik bewust contact maakte met mijn baarmoeder stemde ik daarmee als vanzelf ook af op het collectief. Kwamen er beelden en gevoelens door van het vrouwelijk collectief, zo voelde ik bijvoorbeeld diep mee met de vrouwen die in het kraambed zijn gestorven. Leven en dood…hand in hand. En realiseerde ik me ten diepste hoe wáár de woorden van mijn Lief waren toen hij maanden geleden tegen mij zei dat ik de dood meer mag omarmen… Als ik de dood omarm, de dood kan zien, dan zie en omarm ik het leven…dat heb ik diep gevoeld en ervaren.

En dan ineens, afgelopen week, zie ik vól waar ik overheen keek. Waar ik aan voorbij ging. Voel ik vol wat ik ontweek te voelen. Zo dichtbij, zo waar, zo pijnlijk en ook zó liefdevol… Dat ik me zo in verbinding voelde met het vrouwelijk collectief, zowel met de kracht als met de pijn die nog gevoeld en getransformeerd mag worden, dat ik uiteindelijk gewoon struikelde over wat recht voor mijn voeten lag. Wat ik van mezelf had aan te kijken, te voelen, te erkennen en te integreren, omarmen.

All in my face…

In mijn vorige relatie ben ik zwanger geweest en dit kindje is niet geboren. Destijds ben ik daar heel liefdevol mee omgegaan, zowel met mijzelf, als met mijn toenmalige vriend als met dit kindje. We konden alles voelen en daar over delen. We hebben een heel mooi ritueel gedaan om haar te ontvangen en weer te laten gaan. Ik voelde haar regelmatig dicht bij mij, ik heb een mooie rozenkwarts engeltje voor haar gekocht en op mijn altaartje gezet. Roosje hebben we haar genoemd. En ook tijdens een Rite van de Baarmoeder heb ik hier diep in gevoeld.

Maar toen eindigde de relatie en kreeg ik een nieuwe relatie, waarin mijn twee kinderen uit mijn eerdere huwelijk duidelijk hun plek hebben; we vormen een gezin. Maar Roosje verdween steeds meer naar de achtergrond, kreeg minder plek… Haar niet meer volledig eren en niet meer de volle (systemisch rechtmatige) plek in mijn hart geven, werd afgelopen week zichtbaar en voelbaar als een donkere plek in mijn baarmoeder.

En zo voelde ik ook nog een ander diep en intens verdriet vorig weekend: de pijn dat mijn Lief en ik níet samen een fysiek kindje zullen krijgen. Begrijp me niet verkeerd…ik ben ontzettend dankbaar voor de drie prachtige kinderen waar wij voor mogen zorgen (mijn Lief heeft ook een zoon uit een eerder huwelijk), voor onze Liefde en voor alles wat wij mogen creëren samen. Maar oh wat voelde ik een diepe, pure, rauwe, intense zielenpijn dat ik niet zwanger zal worden van hem, niet ons kindje zal baren in de fysieke wereld.
Dit intense verdriet van niet een kindje krijgen met mijn Lief (die tegelijkertijd gaat over de enorme liefde en volle JA die ik voel voor ons) en dat niet volledig eren en een plek geven in mijn hart, werd óók zichtbaar en voelbaar als een donkere plek in mijn baarmoeder.

Zo was er dus een plek ontstaan in mijn baarmoeder waar het niet vrij stroomde en vooral een plek waar ‘het donker’ kon aanhaken. De plek waardoor ik onderuit ging als die plotseling aangeraakt werd, waardoor ik woedend of heel verdrietig en onrustig werd, uit mijn basis geslagen kon worden. Dat is wat ik dan voelde, zonder eçht diep en helder bewustzijn te hebben op waardoor dat nou kwam. En dat is afgelopen week dus helder geworden, heel helder. Ging er licht schijnen op die donkere plek, werd het zichtbaar en voelbaar, waardoor het daar weer kan gaan stromen.

Waarom ik dit met je deel….? Omdat dit mij afgelopen week nog weer eens duidelijk heeft gemaakt hoe wezenlijk belangrijk het is om met je baarmoeder te verbinden. In alle eerlijkheid…

The truth will set you free…again and again and again…

Iedere keer weer. Zo waardevol, zo verrijkend en zo bevrijdend. Om aanwezig te zijn, liefdevol aanwezig te zijn, steeds voller aanwezig te zijn. In je eigen basis en daardoor ook in contact met anderen.

Ik nodig je dan ook heel graag uit om je ook dieper met jouw baarmoeder te verbinden!

Overmorgen is het Wereld Vrouwen Dag en maandag is het Volle Supermaan (die gaat over het achterlaten en transformeren van onverwerkte emoties). Wat een prachtige dagen om nog dieper van bewust te raken van je baarmoeder!

Ik nodig je dan ook heel graag uit om daar samen een reis in te maken, tijdens de Rite van de Baarmoeder, of met een Bekkenmassage. Welkom mooie vrouw, met alles wat is in jou!