Het is zo stil in mij…

Het is zo stil in mij…

Ja, natuurlijk zijn er processen die spelen en aandacht vragen…

Ja, ik ervaar ook nog druk(te) van vanalles wat er nog ligt…te wachten totdat ik het oppak…

Ja, er zijn soms ook oude triggers van onveiligheid, tekort, bestaansrecht…

En toch…toch voelen ze oud…alsof het nog residuen zijn die wat opspelen, de ene keer een heftiger eruptie dan de andere keer…maar het oude is aan het loslaten…oude systemen, oude overtuigingen…ik voel in alles dat ze niet ‘waar’ meer zijn.

Zo binnen zo buiten, zo buiten zo binnen….

Ja, het dient zich nog aan én ik mag er meer van een afstand naar kijken, zien hoe het licht er op schijnt…het in een ander licht wordt geplaatst…in de stilte te zakken van niet meer het oude verhaal herhalen…Dat er van mij wordt gevraagd om in het nieuwe te stappen…iedere keer weer…iedere keer trouw zijn aan mijn hart, mijn pad, het leven, de stroom…overgave… Niet in het oude verhaal blijven hangen, ook geen bypass uiteraard, maar ‘gewoon’ steeds dieper te openen voor het nieuwe dat door mij heen wil….

Zelfs met het schrijven van deze tekst! Want ik dacht dat ik iets ging schrijven over de Womb-Massage en het effect op de baarmoeder…maar toen wilde er blijkbaar iets anders geschreven worden…

En dan voel ik nu dat ik toch ook al woorden mag geven aan dat de Yin Yoga Cirkel in haar huidige vorm niet verder gaat. Gisteren werd dat in één keer helder…ik was er zelf door verrast dat het in één keer zó helder was…

Vorige week hadden we nog een klein feestje vanwege het één-jarige bestaan van de Yin Yoga Cirkel… Dankbaarheid & Eren was toen zo voelbaar als thema… Afronden, loslaten en vrijgeven voelde ik toen nog niet bewust… waarschijnlijk vanuit een oud stuk van willen…vanuit vast willen houden…het moét doorgaan want…

Met het stoppen van de cirkel zou het oude verhaal zijn hier falen, mislukt en afwijzing bij te halen…me klein maken…ik kan de zwaarte daar meteen van voelen…

In het hier en nu voel ik echter… Opluchting en de ruimte die het creëert… Liefde & Dankbaarheid…voor de vrouwen in de cirkel, voor de cirkel zelf en het veld waar de cirkel toe behoort…en ook voor mezelf, wat ik het afgelopen jaar vanuit mijn hart met liefde en toewijding heb gecreëerd… Een verwelkoming naar de stilte, naar het niet-weten, naar dat wat wil… Opluchting om me over te geven aan de levensstroom, die te volgen…

Er spelen al wel wat mogelijkheden en ideeën…die komen dan zo even langs…maar de uitnodiging voelt heel sterk om die niet meteen vast te grijpen en te willen gaan manifesteren of in de vorm te gieten…Laat het maar stromen, laat het maar langskomen, laat het maar vorm krijgen…

In Divine Timing…