In de cirkel….steeds dieper spiralen
Op dinsdagavond 19 november startte het…. Een grote trigger die een intense knoop in mijn zonnevlecht deed ontstaan en een trillen door mijn hele lijf, met name in mijn benen. Niet aan de buitenkant waarneembaar, wel aan de binnenkant voelbaar. Een intense vechten-of-vluchten respons….
Ik kon vervolgens maar moeilijk in slaap vallen. Was vรณรณr 6:00u al wakker met meteen dezelfde intense spanning in mijn lijf. En dat terwijl ik normaal gesproken gezegend ben met makkelijk en snel in slaap vallen en doorslapen totdat de wekker weer gaat…
Dieper spiralen…๐ฐ๐๐๐ซ๐จ๐ฆ ๐๐๐ง ๐ข๐ค ๐ณรณ ๐ ๐๐ซ๐๐๐ค๐ญ?
Ik kwam een heel eind. In eerste instantie waar het nรญet over ging. Het ging niet over dat een vrouw uit รฉรฉn van de twee vrouwenjaarcirkels had besloten te stoppen, omdat de cirkel niet aan haar verwachtingen voldeed. Ik kon zien waarom dat zo was. Wat zij graag zou willen, wat ik aanbied en waarom dat niet bleek te matchen.
Zelf ben ik ook een keer met een cirkel gestopt, ook omdat het anders was dan waar ik naar verlangde. En daardoor was de cirkel overigens niet minder dienend…. Juรญst het hele proces van stoppen en de reactie daarop raakte iets heel existentieels in mij. Een diepe pijn en angst die ik aan had te kijken en doorvoelen… Het bezorgde me zelfs exceemachtige uitslag rond mijn hart en borsten… Dus het zat echt heel diep weggestopt, deze hartenpijn, en die mocht gevoeld worden.
Uit de cirkel gestapt…
“๐๐ฅ๐ฌ ๐ข๐ค ๐ฌ๐ญ๐จ๐ฉ, ๐๐ฅ๐ฌ ๐ข๐ค ๐ง๐๐๐ซ ๐ฆ๐ข๐ฃ๐ง ๐ ๐ซ๐๐ง๐ณ๐๐ง ๐ฅ๐ฎ๐ข๐ฌ๐ญ๐๐ซ ๐๐ง ๐ข๐ค ๐ค๐ข๐๐ฌ ๐ฏ๐จ๐จ๐ซ ๐ฆ๐ข๐ฃ๐ณ๐๐ฅ๐, ๐ง๐๐๐ซ ๐ฐ๐๐ญ ๐ฏ๐จ๐จ๐ซ ๐ฆ๐ข๐ฃ ๐ค๐ฅ๐จ๐ฉ๐ญ…๐๐๐ง ๐ฐ๐จ๐ซ๐ ๐ข๐ค ๐ฏ๐๐ซ๐จ๐จ๐ซ๐๐๐๐ฅ๐, ๐๐๐ง ๐ข๐ค ๐๐ ๐ฏ๐๐ซ๐ซ๐๐๐๐ฌ๐ญ๐๐ซ, ๐ก๐จ๐จ๐ซ ๐ข๐ค ๐๐ซ ๐ง๐ข๐๐ญ ๐ฆ๐๐๐ซ ๐๐ข๐ฃ, ๐ก๐จ๐จ๐ซ ๐ข๐ค ๐ง๐๐ซ๐ ๐๐ง๐ฌ ๐ฆ๐๐๐ซ ๐๐ข๐ฃ….”
Dat werd er destijds in mij geraakt. Die angst het hรฉlemaal verkeerd te doen bleek zelfs zo groot te zijn dat ik dit ook niet in de cirkel had gedeeld. Ik voelde me niet veilig genoeg… Een extra reden om te worden veroordeeld. Want in de cirkel ‘hoor’ je je immers in te brengen, uit te spreken… Anders ‘verraad je de code’.
Poeh….wat een oordelen leefden er in mij! Dat bewust te worden en vooral de diepe angst in mijn cellen te voelen en iedere keer weer in golven naar buiten te laten komen… Dat is zo helend voor mij geweest.
Wat er mede toe heeft bijgedragen dat ik niet werd getriggerd doordat deze vrouw uit de cirkel stapte. Je zou kunnen zeggen ‘voortijdig’, maar bestaat er zoiets…? Zij stapte precies op haar moment uit de cirkel, passend bij haar pad en haar proces. Net als ik destijds.
Ik kan dingen aanreiken, benoemen en delen wat ik waarneem. Niet mijn mond nรญet openen uit angst iets verkeerds te zeggen. En niet mijn mond wรฉl openen uit angst er niet toe te doen… Maar vooral voelen wat het in mij raakt. En in of uit de cirkel….je blijft een zuster, verbonden in vrijheid.
Wat raakte mij dan wel zo? Ik was zo getriggerd dat het mistig was rond de diepste pijn. Dat niet alleen mijn hoofd er niet helemaal bij kon om het te begrijpen, maar ik het zeker ook niet helemaal kon voelen. Alsof ik er steeds net omheen bewoog en ik dwaalde door de mist.
Een cirkel van dierbare zusters
“๐๐ ๐๐จ๐๐ง ๐ก๐๐ญ ๐ณ๐๐ฅ๐, ๐ฆ๐๐๐ซ ๐ง๐ข๐๐ญ ๐๐ฅ๐ฅ๐๐๐ง…. “
Dus maakte ik contact met een paar zusters. Zo ook met mijn dierbare zuster Madelon Annata Mera. Die altijd zo fijn in de diepte en verfijning mee kan luisteren en voelen. En na het luisteren van mijn spraakbericht reikte zij mij als richtingaanwijzer aan: “Ik hoor ‘verlaten worden’ en de conclusies die jij daar voor jezelf aan hebt verbonden.”
En daardoor kon ik ergens doorheen vallen.
Ja…het ging niet over het verlaten van de cirkel, maar over het in mijn beleving zelf plotseling verlaten te worden. Het uitblijven van echt contact hierover. Hoewel ik vanuit mijn hoofd en hart ook dรกt kon begrijpen. Maar dรกt raakte echt mijn diepe pijn…
“๐๐ค ๐๐๐ง ๐ง๐ข๐๐ญ ๐ ๐จ๐๐ ๐ ๐๐ง๐จ๐๐ , ๐ข๐ค ๐๐๐ง ๐ง๐ข๐๐ญ๐ฌ ๐ฐ๐๐๐ซ๐, ๐ฆ๐ข๐ฃ ๐ค๐ฎ๐ง ๐ฃ๐ ๐ณ๐จ๐ฆ๐๐๐ซ ๐ข๐ง ๐๐ ๐ฌ๐ญ๐๐๐ค ๐ฅ๐๐ญ๐๐ง, ๐ข๐ค ๐๐จ๐ ๐๐ซ ๐ง๐ข๐๐ญ ๐ญ๐จ๐.”
Een pijn die hierdoor zo open en bloot lag dat die vervolgens afgelopen week nog meerdere keren werd getriggerd. Alles wijst nu naar deze plek. Daar in te zakken, deze pijn te voelen en niet langer van weg te bewegen door het patroon van mezelf geliefd te willen maken…
Een pijn gelinkt aan het voor mij plotselinge overlijden van mijn moeder toen ik nog heel jong was. En ook een existentiรซle pijn verbonden met het hier op Aarde zijn.
Thuis bij Moeder Aarde รฉn existentiรซle pijn…
Want hoewel ik een hele grote liefde en diepe verbinding voel met Moeder Aarde en die ook kan ervaren in verbinding met anderen, ken ik ook ten diepste het gevoel van vervreemding en alleen zijn…
Naar de wereld om me heen kijken en er niets van snappen…niet รฉcht… Me daar heel alleen en verdrietig in te voelen… Waardoor de struggle van mijn zoon mij ook zo diep raakt… Maar die is van hem, ik kan en mag dat niet voor hem oplossen zรณnder naar mijn eigen pijn te gaan. Dat zou een bypass en projectie zijn, ten koste van hem.
๐๐ฏ ๐ฅ๐ข๐ต ๐ช๐ด ๐ธ๐ข๐ข๐ณ ๐ช๐ฌ ๐ฏ๐ถ ๐ฃ๐ฆ๐ฏ, ๐ธ๐ข๐ข๐ณ ๐ช๐ฌ ๐ฏ๐ถ ๐ช๐ฏ ๐ฃ๐ฆ๐ธ๐ฆ๐ฆ๐จ. ๐๐ข๐ต ๐ช๐ฌ ๐ฏ๐ถ ๐ต๐ฆ๐ฏ ๐ฅ๐ช๐ฆ๐ฑ๐ด๐ต๐ฆ ๐ฉ๐ฆ๐ฃ ๐ต๐ฆ ๐ท๐ฐ๐ฆ๐ญ๐ฆ๐ฏ ๐ฆ๐ฏ ๐ต๐ฐ๐ฆ ๐ต๐ฆ ๐ญ๐ข๐ต๐ฆ๐ฏ… ๐๐ช๐ฆ๐ต ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฅ๐ฆ๐ณ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฉ๐ข๐ข๐ญ ๐ช๐ฏ ๐ต๐ฆ ๐ฅ๐ถ๐ช๐ฌ๐ฆ๐ฏ ๐ฐ๐ง ๐ต๐ฆ ๐ค๐ณ๐ฆรซ๐ณ๐ฆ๐ฏ, ๐ฎ๐ข๐ข๐ณ ๐ฅ๐ช๐ฆ๐ฑ๐ฆ๐ณ ๐ฎ๐ช๐ซ๐ฏ ๐ญ๐ช๐ซ๐ง ๐ฆ๐ฏ ๐ฅ๐ฆ ๐ข๐ข๐ณ๐ฅ๐ฆ ๐ช๐ฏ ๐ต๐ฆ ๐ด๐ฑ๐ช๐ณ๐ข๐ญ๐ฆ๐ฏ…๐ฐ๐ท๐ฆ๐ณ๐จ๐ข๐ท๐ฆ ๐ข๐ข๐ฏ ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐บ๐ช๐ฏ, ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐ฅ๐ฐ๐ฏ๐ฌ๐ฆ๐ณ, ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ต-๐ธ๐ฆ๐ต๐ฆ๐ฏ…
๐๐ช๐ฆ๐ต ๐ฎ๐ข๐ฌ๐ฌ๐ฆ๐ญ๐ช๐ซ๐ฌ. ๐๐ฏ ๐ต๐ฆ๐จ๐ฆ๐ญ๐ช๐ซ๐ฌ๐ฆ๐ณ๐ต๐ช๐ซ๐ฅ ๐จ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ข๐ฏ๐ฅ๐ฆ๐ณ๐ฆ ๐ฐ๐ฑ๐ต๐ช๐ฆ. ๐๐ฆ๐ญ ๐ฑ๐ข๐ด๐ด๐ฆ๐ฏ๐ฅ ๐ฃ๐ช๐ซ ๐ฅ๐ช๐ต ๐ด๐ฆ๐ช๐ป๐ฐ๐ฆ๐ฏ ๐ฐ๐ท๐ฆ๐ณ๐ช๐จ๐ฆ๐ฏ๐ด, ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฅ๐ฆ ๐ธ๐ช๐ฏ๐ต๐ฆ๐ณ ๐ฆ๐ฏ ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐ฅ๐ฐ๐ฏ๐ฌ๐ฆ๐ณ. ๐๐ข๐ฏ ๐ด๐ต๐ฆ๐ณ๐ท๐ฆ๐ฏ ๐ฆ๐ฏ ๐ฅ๐ฐ๐ฐ๐ฅ…
En bij het volgende samenkomen van de Vrouwenjaarcirkel, met als thema ‘Jezelf stem geven’…
En volgend jaar februari start er weer een nieuwe vrouwenjaarcirkel: Vrouwen-jaarcirkel ‘Thuiskomen’. Welkom als jij het ook zelf wil doen, maar niet alleen… Thuiskomen in jezelf en bij je zusters, steeds dieper daarin te spiralen…
