Mag jouw kind van jou ECHT zichzelf zijn?

Deze prachtige tekst van Kahlil Gibran kwam ik regelmatig tegen tijdens mijn zwangerschap:

“Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van ‘s levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen….”

Alsof mijn zoontje mij die boodschap in ieder geval vast mee wilde geven. Hij is nu drie jaar en ik ben me nog vaak bewust van deze boodschap. Het is echt onze basis. En het helpt mij om bewust te blijven dat hij niet aan mijn verwachtingen hoeft te voldoen….

Mijn kind

Mijn zoontje is waarschijnlijk doof geboren. Hij is geopereerd en heeft twee gehoorimplantaten gekregen. Daardoor kan hij nu horen en krijgt geluid steeds meer betekenis voor hem. Want technisch kunnen horen is één ding, daar ook betekenis aan kunnen geven is iets anders. Ik vergelijk het zelf met ons zesde zintuig. We krijgen allemaal informatie binnen via ons zesde zintuig, maar dat ook ‘verstaan’ is nog wel iets anders. Daarvoor moet je er naar ‘leren luisteren’. Dat is wat hij nu aan het doen is met zijn gehoor en dat gaat goed.

Praten daarentegen gaat nog niet zo goed. Hij maakt veel verschillende geluiden, maar zegt nog niet veel woorden. Gebarentaal pikt hij wél razendsnel op. Dat is op dit moment echt zijn eerste taal.

Soms merk ik dat ik heel graag wil dat hij gaat praten. Dat ik me wel eens zorgen maak: ‘zou zijn spraak wel goed op gang komen?’, vraag ik me dan af. En dan stel ik mezelf de vraag waarom ik dat zo belangrijk vind……

Omdat hij zich dan beter kan redden in de maatschappij.
Omdat hij dan een beter toekomstperspectief heeft.
Omdat hij dan makkelijker kan communiceren met anderen.
Omdat hij dan minder eenzaam zal zijn en niet buitengesloten zal worden.

Wat vind jij belangrijk voor je kind?

Vind jij dit ook belangrijk voor je kind? En maak je je daardoor soms zorgen, omdat je kind misschien minder goed kan leren, autistisch is, hyperactief is, hoogsensitief is, of op wat voor manier dan ook ‘anders’ is en extra aandacht nodig heeft?

Maar als je heel eerlijk en bewust bent, gaat het daar dan wel echt over? Of gaat het eigenlijk over jou?

Als ik echt naar mijn zoontje kijk, dan zie ik een heel opgewekt, lief, gevoelig, pienter, wijs en communicatief (ja echt!) ventje. Diep van binnen weet ik dat ik me helemaal geen zorgen over hem hoef te maken. Diep van binnen heb ik in een grenzeloos vertrouwen, in hem. En of hij nu wel of niet gaat praten, communiceren doet hij sowieso.

Waarom maak ik me dan soms zorgen over of hij wel gaat praten…?

Omdat ík dat fijn zou vinden! Omdat het míj fantastisch lijkt als hij met zijn boterham met pindakaas aan tafel zit en honderduit kletst. Omdat ík er naar verlang zijn stem te horen als hij praat en zo graag meer wil weten over wat er allemaal in dat mooie koppie omgaat. Omdat ík nu een nieuwe taal moet leren en ‘ik ben al zo druk’.

Jouw verlangens en die van je kind

Ik weet dat ik me over hem geen zorgen hoef te maken, maar ík heb ook zo mijn verlangens…

Nou is daar op zich allemaal niets mis mee, we hebben allemaal onze verlangens. Als je maar eerlijk bent en je er maar bewust van bent dat het op zo’n moment niet over het welzijn van je kind gaat, maar over jouw verlangens! Als je maar bereid bent om naar jouw verlangens te kijken, die indien nodig even kunt parkeren en niet verwacht dat je kind die voor jou gaat vervullen. Daarvoor is je kind namelijk helemaal niet naar aarde gekomen…. Je kind heeft een eigen ziel met een eigen plan!

En door daar echt naar te kijken en je daar voor open te stellen, geef je niet alleen je kind ruimte, maar ook jezelf. Zodat ook jij de lessen kunt leren die je aardse ik, je ego, misschien niet had bedacht, maar jouw ziel wel!

Ik heb mijn zoontje laten opereren, hij kan nu horen en hij kan zijn spraak gaan ontwikkelen. Hij gaat naar een peuterbehandelgroep waar hij spelenderwijs wordt ondergedompeld in taal. Gesproken taal en gebarentaal. Ik bied hem mogelijkheden, maar híj maakt uiteindelijk de keuze wat hij daar mee gaat doen. Die ruimte krijgt hij. En nee, daar is hij niet te jong voor. Die keuze wordt door hem namelijk op zielsniveau gemaakt. Hij creëert het leven dat het meest bijdraagt aan wat zijn ziel hier op aarde is komen doen. En dat is niet altijd de makkelijkste weg, maar wel ZIJN WEG!

Mag jouw kind van jou echt zichzelf zijn? Of moet het toch, bewust dan wel onbewust, aan jouw verwachtingen voldoen? Heb jij onvervulde verlangens en verwacht jij ergens dat je kind die voor jou vervult?

Als jij ook kunt zien dat je kind zijn eigen plan heeft én jij jouw eigen verlangens kunt erkennen, dan kun je je kind de ruimte geven om ECHT zichzelf te zijn!