Heb jij verlangens als het gaat over de liefde?

De liefde, mannen, wel of niet een relatie hebben…

Het houdt me bezig. En niet alleen mij, zo is mij de afgelopen week weer duidelijk geworden.

Een vriendin vertelde me dat ze op dit moment zoveel liefde en diepe verbinding ervaart met de mensen om haar heen, dat ze nu voor het eerst niet verlangt naar een relatie. Ze is helemaal gelukkig met haar leven zoals dat nu is, een man heeft voor haar nu niets toe te voegen.

Ook las ik een artikel van een vrouw die al langer dan vijftien jaar alleen is en daar helemaal gelukkig mee is. Er zijn wel mannen geweest in die jaren, maar niet één lang genoeg of serieus genoeg om het gevoel weg te nemen dat ze al zo lang alleen is. En het verlangen naar een relatie heeft ze ondertussen helemaal losgelaten, uit volledige acceptatie. Ze voelt zich compleet en gelukkig alleen.

Mijn verlangen in de liefde

Dat heeft me aan het denken gezet. Vind ik het oké dat ik alleen ben? Waarom verlang ik naar een relatie? Waarom wil ik zo graag een man aan mijn zijde? Uiteraard vind je de echte antwoorden op deze vragen niet door er over na te denken. Daarvoor is het nodig dat je naar binnen keert en verbinding maakt met je hart en je buik. Dus dat heb ik gedaan.

Laatst had ik het met een andere vrouw over mijn verlangen in de liefde. Waarop zij mij vroeg wat het mij brengt dat ik nu geen relatie heb. “Dat ik nu precies kan doen wat ik wil en met niemand hoef te overleggen”, antwoordde ik lachend. Want dat past me wel, mijn eigen plan trekken! Ja, ik ben heel gelukkig, alleen met mijn twee kindjes.

Maar ik kan ook ‘de lege plek’ bijna fysiek voelen. En ik voel zo sterk dat die plek opgevuld wil worden. Opgevuld mag worden. Niet uit eenzaamheid of wanhoop, maar uit een intens verlangen om te delen, lief te hebben en intimiteit te ervaren op alle vlakken. Samen te genieten, liefde te delen, te groeien en transformeren. En ook omdat ik het gewoon leuker en gezelliger vind met z’n tweeën. Want ik ga wel voor een relatie waarbij dat inderdaad het geval is.

Als ik dan het verhaal van mijn vriendin hoor en het artikel van die vrouw lees, dan doet dat wel wat met mij. Dan word ik daar even onzeker van. Zulke mooie, krachtige, zelfbewuste vrouwen, denk ik dan. Die zo duidelijk uitspreken dat ze gelukkig zijn zonder relatie en ook niet naar een man aan hun zijde verlangen. Het gaat dan even door mij heen dat ik misschien minder sterk ben, omdat ik wél naar een relatie verlang. Ik vind dan even dat ik dat verlangen ook niet zou moeten hebben. Geluk vind je immers in jezelf en niet in een ander. Een ander kan jou nooit gelukkig maken, dat moet je zelf doen…..

Maar in mijn hart en in mijn buik zit dat verlangen wel! En dat voelt heel puur en zuiver. Ik ben én nu gelukkig zonder man én ik voel een intens verlangen naar een liefdevolle verbinding, een vervullende relatie. Het voelt zo kloppend voor mij om wél aan dat verlangen toe te geven. Om juist dat verlangen helemaal te accepteren. Ik geloof gewoon niet dat ik naar aarde ben gekomen om alleen te zijn. Die overtuiging zit heel diep. En nee, daardoor vind ik mezelf niet een minder sterke vrouw, daar ben ik ook achter gekomen door even helemaal naar binnen te keren.Krachtig zijn heeft voor mij namelijk alles te maken met het in verbinding staan met je authentieke kern, met dat wat in jouw kern aanwezig is te accepteren, te omarmen en te delen met de wereld. Wat je gevoelens of verlangens ook mogen zijn.

Ik maak mijn verlangen kenbaar aan het Universum door daar volledig op af te stemmen en aan toe te geven. En ik vertrouw er op dat als ik mijn hart volg in het dagelijks leven en doe wat ik hier op aarde ben komen doen, die mooie man ook vanzelf zal verschijnen. In liefde.

En jij, wat is jouw verlangen in de liefde?

Ben jij nu gelukkig, in je relatie of alleen? En als jij al je ideeën, verwachtingen, ideaalplaatjes, stemmetjes en oordelen van jezelf en anderen loslaat, wat is dan jouw authentieke verlangen als het gaat over liefde en relaties?