Sacred Union
De angst om vertrapt te worden. De angst voor agressie en geweld. De pijn van met vieze voeten betreden worden. Zonder besef van het heiligdom dat wordt binnengegaan. De tempel die niet wordt geëerd.
Dat was wat ik heel sterk voelde tijdens de laatste Rite van de Baarmoeder waar ik aan deelnam. Dat was wat ik los wilde laten, vrij wilde laten. Die collectieve angst.
Want het voelde niet als alleen mijn angst. Het voelde als de angst en pijn van vele generaties vrouwen. Eeuwen van onderdrukking en geweld, in vele vormen.
En ik merkte na afronding van de Rite dat ik nu een beweging mag maken richting mannen. In relatie tot De Man.
Bij deze laatste Rite waren namelijk ook mannen aanwezig. Voor ‘holding the space’. Liefdevol en krachtig aanwezig zijn. Niets moeten of willen van de vrouwen die deelnamen. Alleen maar aanwezig zijn. En dat is zóveel en zó helend. Pure, zuivere, krachtige aanwezigheid.
Tijdens de Rite spreek je de volgende zinnen uit:
“My womb is not a place to store fear and pain. My womb is to create and give birth to life”
En wat een prachtig cadeau aan het einde van de Rite! Ik dacht dat de Rite al zo goed als afgerond was, toen ik in één een zware stem hoorde:
“Your womb is not a place to store fear and pain. Your womb is to create and give birth to life”
En dat werd een aantal keer herhaald door alle aanwezige mannen. Tranen van ontroering. Jeetje…..wat voelde ik me veilig en gezien. Dankjulliewel mannen, ik buig nogmaals voor jullie.
Bevrijding van de Wilde Vrouw
En wat er dan mag gaan stromen…..bruisende levenslust! Niet meer klein houden of inhouden. Het bevrijden van de Wilde Vrouw in mij…
In al haar schoonheid en al haar lelijkheid. In al haar sensualiteit en al haar ingetogenheid. In al haar licht en al haar donkerte.
Sacred Union
Vorige jaar tijdens een visualisatie zag ik zo helder dat mijn weg naar ‘mijn man’, naar mannen, naar De Man, langs vrouwen gaat. Via vrouwen gaat. Dat ik me eerst ten diepste mag verbinden met vrouwelijke energie. Met andere vrouwen. Met mijn eigen vrouwkracht. Die weg ben ik gegaan en wat voelt dat heerlijk. Thuiskomen bij vrouwen. Zusterschap. Herkenning. Je samen gedragen voelen. Bij elkaar tot rust komen, zijn, opladen.
Omdat ik zelf heb ervaren hoe helend het maken van verbinding met andere vrouwen en met mijn eigen vrouwkracht is (en daar zelf steeds méér verdieping in ervaar), begeleid ik jou daar ook zo graag bij! Vind ik het heerlijk om bijvoorbeeld Vrouwencirkels te organiseren!
En vanuit die verbinding ben ik nu de beweging aan het maken naar mannelijke energie. Naar mankracht. Naar mijn eigen innerlijke man, naar mannen in mijn omgeving, mannen in de wereld. Naar de mannelijke energie.
De tijd van Sacred Union is nu voor mij gekomen. Zo voelt het! De vereniging van het mannelijke en het vrouwelijke. In mijzelf. En ook gemanifesteerd in mannen. En in één man. Een koning :-).
Buigen
Wat voor mij heel krachtig voelt in dit hele proces is buigen. Buigen vind ik zo’n mooie, helende en ook inzichtgevende oefening. In dit geval buigen voor De Man. Buigen voor mannen. Voor zijn kracht. Zijn liefde. Zijn pijn. Zijn onzekerheden. Zijn hart. Zijn ballen. Zijn wezen. Zijn leven.
En dan voelen, echt voelen, hoe diep die buiging mag zijn. Hoe die op dit moment voelt. Niet mijn voorhoofd op de grond omdat ik vind dat ik een diepe buiging moet maken. Of een hooghartig knikje.
Nee.
Een échte buiging. Vanuit mijn hart en ziel, mijn buik, mijn vrouw-zijn. Ervaren hoe die buiging ontwikkelt, door iedere dag even te buigen.
Daarvoor heb ik een prachtig altaartje met een Shiva Lingam gemaakt. Ik ben dol op altaartjes. Ze laten me even stilstaan. Stil zijn. Bezinnen en buigen.
Waar ga jij voor buigen?
