Gedragenheid in het Vrouwenveld
Ik zit lekker met een cacao-tje en mijn drum bij het vuur. Zo fijn geborgen. Thuis. Gisteren was de tweede dag van het tweede weekend van De Magie van Seksualiteit. We hadden net heel fijn gedanst, ter integratie van wat er de dag ervoor allemaal was aangeraakt en geopend. Als je wilde kon je geblinddoekt dansen. En dat wilde ik heel graag, om zo helemaal naar binnen te keren, geen afleiding. Alleen mijn eigen beweging te volgen, geleid en gedragen door de muziek. De subtiliteiten zo voelbaar…in de muziek, in mijn lichaam, in de energie.
Ontmoeting in het Vrouwenveld
Ter afsluiting van het dansen werden we uitgenodigd om te gaan liggen, ademend, navoelend…om daarna ook nog vanuit die plek en ruimte in stilte oogcontact te maken met een andere vrouw. In alle openheid, onszelf vanuit die plek helemaal te laten zien en de andere vrouw te zien. En daar doorheen álle vrouwen te zien en te weten. Het hele vrouwenveld! Zo zacht, verstillend en ontroerend…
Om daarna weer helemaal in het hier en nu aan te komen, spraken we onze eigen naam en leeftijd voor onszelf uit.
“Mijn naam is Marleen Magdalena. Ik ben 45 jaar.”
En met dat ik mijn leeftijd uitsprak spoelde er in één keer een golf van verdriet en haast paniek door mij heen. Plotseling overvallen door de realisatie…ik leef al 15 jaar als vrouw en moeder zonder dat mijn moeder dit voorgeleefd heeft…
Zij was bijna 30 toen zij overleed. Jaren lang heb ik het, eerst onbewust en daarna bewust, als een onmogelijkheid ervaren om ouder te worden dan mijn moeder. Tot ik haar weer bewust toeliet als mijn moeder en ik er zelfs naar uitkeek om 30 te worden. Lieve mama, ik ga dit doen. Ik ga het leven leven!
Ik weet ook nog dat ik 40 werd en daar een opluchting bij voelde…ik heb het gered! Ben gewoon al 10 jaar ouder dan mijn moeder is geworden. Als een soort veilige afstand voelde het, dat 30 al weer 10 jaar achter mij lag.
En nu….net 45 jaar…door dat uit te spreken spoelde het verdriet in één keer door mij heen. Hoe heb ik dat gedaan de afgelopen 15 jaar?! Ieder jaar wéér een jaar dat mijn moeder niet heeft voorgeleefd…dat ik zelf maar heb moeten ontdekken…hoe dan?!
Dit aspect van het gemis in het aardse nu zo te voelen…De tranen te laten stromen en de ontlading door mijn lichaam te voelen schokken.
Om vervolgens daarin twee vrouwen te ontmoeten, twee zusters, twee getuigen. Wat is het helend om gezien en ontmoet te worden in wat er in je leeft! Geen oplossingen, geen uitgebreide analyses. Slechts een enkel woord te spreken, te zuchten, de volgende golf de ruimte te geven, de liefde te zien en te ontvangen. En daarmee tegelijkertijd te voelen dat ik ook níet alleen ben…
De voormoeders….
Dat ook ík word gedragen in het vrouwenveld. Door mijn zusters. Door oudere vrouwen die een voorbeeld geven in hoe het leven te leven in iedere fase, hoe ouder te worden… De realisatie dat er áltijd één of meerdere vrouwen van minimaal 20 jaar ouder bij mij zijn geweest. Dat het leven voor mij zorgt…en mijn moeder misschien zo ook wel, vanaf de andere kant.
En natuurlijk zijn er mijn voormoeders… Mijn lieve oma is 94 jaar geworden, ze is nog zó lang gebleven, nadat haar man en beide kinderen al waren overleden. Mijn overgrootmoeder die 90 jaar is geworden… En alle voormoeders vóór hen…ik heb de liefde en gedragenheid gevoeld. Me daar aan over geven en in laten zakken. En zo die kracht te voelen om mijn stappen te zetten, mijn leven te leven.
Ik voel me zó dankbaar, dat dit allemaal naast elkaar bestaat, al deze gevoelens en realisaties tegelijkertijd.
Wat een rijkdom en volheid…
Wil jij je ook graag laten dragen en voeden in het vrouwenveld…dieper in jouw eigen vrouw-zijn zakken? Eind februari start ik met de Vrouwen-jaarcirkel Roos (2024) en begin maart met de Vrouwen-jaarcirkel Lotus (2024). Welkom! Stuur me een pb als je je wilt aanmelden of graag een gesprek met me wilt hierover.
