Wat zie je…in de spiegel?
De meesten van ons kijken geregeld in een spiegel…
- Je gezicht schoonmaken…
- Crème op smeren…
- Mascara opdoen, je wenkbrauwen in model brengen…
- Je gezicht inspecteren op oneffenheden
- Zitten je kleren goed….
- Even beoordelen hoe je er uit ziet…
Maar hoe vaak zie je je zelf écht als je in de spiegel kijkt? Kijk je écht naar jezelf? Zie je wat er LEEFT in jou…in jouw ogen…?
Tijdens de Cacaoceremonie in Sisterhood van afgelopen juni, deden we een deelronde waarbij we onszelf aankeken in de spiegel en woorden gaven aan wat we zagen. En ik zag zoiets anders dan ik had verwacht…!
In de spiegel…10 jaar geleden
Ik heb deze oefening al meerdere malen zelf gedaan, alleen en in cirkels, en voor mij blijft het (ook) spannend… Tegelijkertijd kijk ik er naar uit en zie ik er tegen op.
De eerste keer was zo’n 10 jaar geleden, in een vrouwencirkel in Bolivia. Ik keek in de spiegel en schrok zó van wat ik zag in mijn ogen…
Ik kon geen woord uitbrengen….alleen maar huilen. Wat een eenzaamheid en verdriet zag ik in mijn ogen… De vrouwen in de cirkel kwamen dichter om me heen zitten en begonnen te zingen en te wiegen…
Dit was echt een initiatie en een keerpunt in mijn leven.
En nu….
Tien jaar later….Cacaoceremonie in Sisterhood… De spiegel ging rond en één van de deelnemende vrouwen deelde iets wat mij raakte… Het raakte in mij het gevoel het niet goed te hebben gedaan… Het gevoel te kort te zijn geschoten…
Ik was me bewust van het kleine meisje in mij dat meteen een terugtrekkende beweging maakte… Zij heeft het altijd zó goed willen doen en tóch leek het nooit goed genoeg…
Ondanks dat ik er niet door werd overgenomen, niet verdween in oude overtuigingen of emoties…voelde ik haar schrik en terugtrekking wel. En…voelde ik ook dat ik kon blijven observeren wat er gebeurde, er mee ademen.
Toen het mijn beurt was om in de spiegel te kijken, verwachtte ik die schrik en terugtrekking in mijn ogen te zien…maar dat was niet zo!
In plaats daarvan zag ik…
- Stilte
- Diepte
- Liefde
- Aanwezigheid
Wat een verrassing…
Ik zag de volwassen liefdevolle vrouw die bedding gaf aan haar kleine meisje. Bij mij is zij veilig, bij mij kan zij zijn! Zucht, wat een opluchting! 
Voormoeders in de spiegel…
En toen zag ik daar ook mijn oma in de spiegel verschijnen, in mijn ogen, in mijn gezicht… Mijn lieve oma, de moeder van mijn moeder, bij wie ik me ook altijd zó geliefd, gekoesterd en welkom heb gevoeld… Zij die nog zó lang is gebleven, haar twee kinderen en man overleefde…
Dankjewel lieve oma, voor alles wat je hebt gegeven. Dankjewel lieve mama, voor alles wat je hebt gegeven. En dat wat mijn innerlijke meisje heeft gemist, dat geef ik haar nu. Bij mij is zij veilig.
En een grote dank voor de bedding van Sisterhood en Moeder Cacao!
P.S. Op dinsdag 11 juli geven Evelyn en ik een Cacao-ceremonie op Vrouwenfestival Lorelei en op zondag 1 oktober geven we weer een Cacao-ceremonie in Sisterhood, dan in Zutphen. Welkom!
